លោក Parashar បុគ្គលិកសញ្ជាតិឥណ្ឌានៃផ្នែកភាសាហិណ្ឌូនៃអគ្គស្ថានីយវិទ្យុនិងទូរទស្សន៍មជ្ឈិមចិនបានថ្លែងថា ខ្ញុំបានធ្វើការនៅប្រទេសចិន៩ឆ្នាំហើយ ក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយជនជាតិចិន ធ្វើឱ្យខ្ញុំស្វែងរកបានកី្តស្រឡាញ់និងចំណាប់អារម្មណ៍ហាក់ដូចជាក្នុងផ្ទះ ។ ជនជាតិចិនរាប់អានគ្នាជាមួយមនុស្សគ្រប់រូប ហើយក៏តែងតែរីករាយជួយអ្នកផ្សេងផងដែរ ។
នៅឆ្នាំមុន ខ្ញុំបានស្គាល់ជនជាតិចិនម្នាក់ គាត់ចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងណាស់ចំពោះវប្បធម៌ឥណ្ឌានិងខ្សែភាពយន្ត Bollywood ។ ពួកយើងតែងតែផឹកកាហ្វេឬញ៉ាំបាយជាមួយគ្នា ។ នៅបុណ្យចូលឆ្នាំឆ្នាំថ្មីប្រពៃណីចិនឆ្នាំនេះ លោកបានអញ្ជើញខ្ញុំនិងគ្រួសារខ្ញុំទៅហូបបាយល្ងាចជាមួយគ្នា ជាការឆ្លើយតប ខ្ញុំក៏គិតចង់អញ្ជើញលោកនិងគ្រួសារមកផ្ទះខ្ញុំហូបម្អូបឥណ្ឌាដែរ ប៉ុន្តែយើងត្រូវពន្យារពេលដោយសារករណីជំងឺឆ្លងបានផ្ទុះឡើង ។
ក្នុងអំឡុងពេលកើតជំងឺឆ្លង មនុស្សទាំងអស់សុទ្ធតែស្ថិតនៅក្នុងផ្ទះដែលដាក់នៅដោយឡែកពីគ្នា ។ ខ្ញុំនៅចាំថា ពេលក្រុងប៉េកាំងខ្វះខាតម៉ាស់ មិត្តខ្ញុំបានវាយទូរស័ព្ទសួរខ្ញុំថា “មិត្តសម្លាញ់ ត្រូវការម៉ាស់ទេ ?” ខ្ញុំឆ្លើយថា “មិនបាច់ទេ ខ្ញុំមានហើយ សូមអរគុណ!”
ប៉ុន្តែដល់ថ្ងៃទីពីរ ខ្ញុំទទួលទូរស័ព្ទពីអ្នកដឹកជញ្ជូនទំនិញរហ័ស ទទួលបានកញ្ចប់មួយ។ ពេលខ្ញុំបើកកញ្ចប់បានឃើញថា ក្នុងកញ្ចប់មានម៉ាស់៦០ម៉ាស់ ស្រោមដៃ២០ និងទឹកសម្លាប់មេរោគ២ដប ។ក្នុងកញ្ចប់ក៏មានសំបុត្រមួយច្បាប់ដែលបានសរសេរថា “មិត្តសម្លាញ់ ខ្ញុំដឹងថា ឥឡូវនេះមិត្តមិនខ្វះម៉ាស់ទេ ប៉ុន្តែអាចទុកជាបម្រុងសិន យើងទាំងអស់គ្នានឹងរួមសហការប្រឈមនឹងការសាកល្បងលើកនេះ ” មើលសំបុត្រនេះធ្វើឱ្យខ្ញុំមានរំភើបចិត្តណាស់និងស្រក់ទឹកភ្នែក ។ ការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងស្មោះរបស់មិត្តខ្ញុំធ្វើឱ្យខ្ញុំមានចំណាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ។
បច្ចុប្បន្ននេះ ក្រុងប៉េកាំងបានស្តារភាពប្រក្រតីឡើងវិញហើយ ពួកយើងមានផែនការនឹងជួបមុខនៅភោជ្ជនិយដ្ឋានឥណ្ឌាមួយ ។ សូមចងចាំថា ពេលអ្នករាប់អានគ្នាជាមួយមិត្តចិន មិត្តចិននឹងក្លាយជាមិត្តភក្តិល្អអស់មួយជីវិតរបស់អ្នក !