ពេលកន្លងទៅនេះ បណ្តាញទូរទស្សន៍សកលចិនហៅកាត់ CGTN របស់អគ្គស្ថានីយវិទ្យុនិងទូរទស្សន៍មជ្ឈិមចិនបានចាក់ផ្សាយជាបន្តបន្ទាប់នូវភាពយន្តឯកសារជាភាសាអង់គ្លេសក្រោមចំណងជើងថា «តំបន់ស៊ីនជាំងចិន ជាតំបន់ជួរមុខសម្រាប់ការប្រឆាំងភេរវកម្ម» និង«បាតដៃខ្មៅពីក្រោយ៖ អង្គការចលនាអ៊ីស្លាមតួគីស្ថានខាងកើតនិងភេរវកម្មហិង្សានៅស៊ីជាំង» ដែលបានប្រើការពិតជាក់ស្តែងដ៏ឃោឃៅបង្ហាញពីសកម្មភាពហិង្សាដែលបង្កដោយពួកភេរវនិយមនិងជ្រុលនិយមខាងសាសនានៅតំបន់ស៊ីជាំង ព្រមនិងបានអធិបប្បាយជាប្រព័ន្ធខ្សែនូវកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ប្រទេសចិនដើម្បីស្វែងរកដំណោះស្រាយលើបញ្ហាទាំងនេះ។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្វីដែលមិនដូចជាការស្មានោះគឺ ប្រព័ន្ធសារព័ត៌មានប្រទេសនិងអ្នកនយោបាយបស្ចិមប្រទេសមួយចំនួនដែលបានប្រកាន់យកស្តង់ដារពីរលើបញ្ហាប្រឆាំងភេរវនិយមតាំងពីដើរមមកគឺបាន”ធ្វើខ្វាក់ធ្វើថ្លង់មើលមិនឃើញស្តាប់មិនឮអំពីភាពយន្តឯកសារទាំងពីរនេះ។
ភេរវនិយមនិងជ្រុលនិយមខាងសាសនាជាសត្រូវរួមរបស់មនុស្សជាតិទាំងមូល ដែលជាបញ្ហាប្រឈមរួមរបស់សហគមន៍អន្តរជាតិលើវិស័យសន្តិសុខ។ ប៉ុន្តែ ទាក់ទិននឹងភេរវនិយមនិងកម្លាំងជ្រុលនិយម តើត្រូវធ្វើអភិបាលកិច្ចជាសកលយ៉ាងណាហើយ ការពិតជាក់ស្តែងនៃការធ្វើអភិបាលកិច្ចតាមច្បាប់របស់ស៊ីជាំងគឺបែបណា? ទាំងនេះអ្នកនយោបាយបស្ចិមប្រទេសសុទ្ធតែមិនយកចិត្តទុកដាក់នោះទេ ពួកគេបានចាត់ទុក”សិទ្ធិមនុស្ស”និង”ប្រជាធិបតេយ្យ”ជាឆាកល្ខោន ដើម្បីប្រឹងលាបពណ៌ចំពោះគោលនយោបាយគ្រប់គ្រងស៊ីនជាំងរបស់ប្រទេសចិន ក្នុងន័យធ្វើអបគមន៍នៅប្រទេសចិន ដើមបីធ្វើឱ្យប្រទេសចិនធ្លាក់ក្នុងភាពច្របូកច្របល់៕
