ប្រទេសចិនបានបង្កើនឥតឈប់ឈរនូវកម្លាំងការពារប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីនិងបរិស្ថាន ដោយបានធ្វើការងារគ្រប់គ្រងចម្រុះចំពោះបញ្ហាទឹកហូរច្រោះនាំឱ្យបាត់បង់ដីនិងដីធ្លីក្លាយទៅជាវាលខ្សាច់ ។ ចាប់ពីឆ្នាំ២០០០មក ក្នុងចំណោមទំហំដីបៃតងដែលបន្ថែមថ្មីលើពិភពលោកទាំងមូល មានប្រហែល១ភាគ៤គឺមកពីការដាំដុះព្រៃសិប្បនិមិ្មតរបស់ប្រទេសចិន តំបន់អភិរក្សធម្មជាតិរបស់ប្រទេសចិនបានកើនឡើងដល់២៧៥០កន្លែង ។ នៅឆ្នាំ២០១៧ ទំហំថវិកាដែលប្រទេសចិនទម្លាក់សម្រាប់ប្រើប្រាស់លើការគ្រប់គ្រងការបំពុលបរិស្ថានមានចំនួន៩សែន៥ម៉ឺន៣ពាន់៥រយលានយាន់ប្រាក់ចិន បានកើនជាង៣០០ដងបើធៀបនឹងដំណាក់កាលដំបូងនៃទសវត្សន៍ឆ្នាំ៨០នៃសតវត្សរ៍ទី ២០ ។
មានមួយរយៈកាល រូបមន្តអភិវឌ្ឍន៍នៃសេដ្ឋកិច្ចចិនលេចចេញបញ្ហាដែលបង្កឱ្យមានការបំពុលបរិស្ថាន និងខ្ជះខ្ជាយប្រភពធនធាន ដើម្បីទាញយកផលប្រយោជន៍រយៈពេលខ្លី ។ ប៉ុន្តែ ស្របនឹងការអភិវឌ្ឍសង្គម ប្រជាជនចិនបានផ្តោតសំខាន់ទៅលើការការពារបរិស្ថានពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ។ ដោយឡែក លោក ស៊ី ជីនភីង ប្រធានរដ្ឋចិនបានកំណត់ទស្សនៈអរិយធម៌អេកូឡូស៊ី ដោយលើកឡើងថា ភ្នំបៃតងទឹកស្អាតគឺជាភ្នំមាសភ្នំប្រាក់ ។ ប្រទេសចិនបានចាប់ផ្តើមបង្កើនកម្លាំងការពារបរិស្ថាន ហើយបានបេ្តជ្ញាចិត្តជម្រុះចោលសហគ្រាសដែលប្រើប្រាស់ថាមពលលើសកម្រិតនិងបំពុលបរិស្ថានខ្លាំង ដូច្នេះប្រទេសចិនបានចាប់ផ្តើមដើរលើមាគ៌ាអភិវឌ្ឍប្រកបដោយគុណភាពខ្ពស់ក្រោមការណែនាំនៃគោលនយោបាយ “ចាត់ទុកអេកូឡូស៊ីជាអាទិភាព ធ្វើការអភិវឌ្ឍបៃតង ” ។ វិធានការការពារបរិស្ថានរបស់ចិនមិនគ្រាន់តែមានអំណោយផលដល់ការអភិរក្សអេកូឡូស៊ីក្នុងប្រទេសតែប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងនឹងកែលម្អអាកាសធាតុនិងបរិស្ថាននៅទូទាំងពិភពលោកទៀតផង ពោលគឺនឹងមានឥទ្ធិពលវិជ្ជមានដល់ការអភិរក្ស-បរិស្ថានអេកូឡូស៊ីនៅទូទាំងពិភពលោក ៕
