បើមើលពីប្រវត្តិសាស្ត្រ ក្រុងយីនឈួនមានចំណាស់ដល់ទៅជាង ៣ ម៉ឺនឆ្នាំ ដែលកាលនោះមានមនុស្សរស់នៅ និងប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិតនៅកន្លែងនេះទៅហើយ ។ ដោយឡែក នៅក្នុងរជ្ជកាលស៊ីស៊្យា(ឆ្នាំ១០៣៨-១២២៧)របស់ប្រទេសចិន ទីក្រុងនេះបានក្លាយជារាជធានី ។ យ៉ាងណាមិញ ទោះបីជាទីនេះស្ថិតនៅតំបន់ដីគោក សម្បូរទៅដោយដីខ្សាច់ក៏ដោយ ក៏ការដាំដំណាំ ការធ្វើកសិកម្ម និងចិញ្ចឹមសត្វបានហុចផលគ្រាន់បើសម្រាប់ទ្រទ្រង់សេដ្ឋកិច្ចក្នុងទីក្រុងមួយនេះ ។ ដើម្បីស្វែងយល់ពីទីក្រុងដ៏ចំណាស់មួយនេះ ដែលបាននិងកំពុងប្រែមុខមាត់ថ្មីពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃស្របតាមគំនិតផ្តួចផ្តើមខ្សែក្រវាត់សេដ្ឋកិច្ចផ្លូវសូត្ររបស់រដ្ឋាភិបាលចិន ខ្ញុំបានចូលរួមសកម្មភាព"ដំណើរទស្សនកិច្ចនៅប្រទេសចិនរបស់អ្នកប្រើវេបសាយCRIonlineជាជនបរទេសនៃប្រទេសតាមផ្លូវសូត្រ"ដោយគោលដៅទីមួយគឺទីក្រុងយីនឈួន ។

        អគារខ្ពស់ៗ ផ្លូវថ្នល់ធំទូលាយ រុក្ខជាតិបៃតងនៅអមសងខាងផ្លូវ ទីក្រុងទាំងមូលមានសណ្តាប់ធ្នាប់ល្អ គឺជាចំណាប់អារម្មណ៍ទីមួយរបស់ខ្ញុំពេលទើបបានមកដល់ទីក្រុងយីនឈួនជាលើកដំបូង ។ មុនពេលមកកាន់ទីនេះ ខ្ញុំមានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងទៅលើពាក្យថា "ទីក្រុងវៃឆ្លាត" ព្រោះជាធម្មតា ទីក្រុងមួយដែលមានការអភិវឌ្ឍខ្លាំង នឹងក្លាយជាទីក្រុងទំនើប ចុះទីក្រុងបែបណាទើបអាចហៅថាទីក្រុងវៃឆ្លាត ។ ម៉្យាងទៀត ជាធម្មតាការអភិវឌ្ឍខ្លាំងតែងតែត្រូវមានការបង់តម្លៃដូចជាការធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថាន ឬការធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់សុខភាពរបស់ប្រជាជនជាដើម អ៊ីចឹងតើក្រុងយីនឈួនបានដើរជាន់ដានចាស់នៃការអភិវឌ្ឍបែបនេះឬអត់ ? ពាំនាំនូវចម្ងល់ទាំងនេះ ខ្ញុំទន្ទឹងរង់ចាំចម្លើយដែលខ្ញុំបានឃើញផ្ទាល់ភ្នែក ។

       ការទៅទស្សនានៅសាលអ្នកក្រុង បុរីអនាគតដែលជាបុរីគំរូសម្រាប់ទីក្រុងវៃឆ្លាត បាននាំឲ្យខ្ញុំយល់ពីពាក្យថាទីក្រុងវៃឆ្លាត ។ ទីក្រុងមួយដែលមានការគួបផ្សំគ្នារវាងបណ្តាញអ៊ីនធើណេត បណ្តាញចរាចរណ៍ទំនិញ និងទិន្នន័យធំជាដើម ដើម្បីបង្កើតបានជារូបមន្តគ្រប់គ្រងវៃឆ្លាតដែលផ្តល់ភាពងាយស្រួល ផ្តលផលប្រយោជន៍ដល់ប្រជាជន បានកកើតជាទីក្រុងវៃឆ្លាតដែលមិនត្រឹមតែស្ថិតលើការធ្វើទំនើបកម្មនោះទេ ។ ជាការពិតណាស់ ទីក្រុងមួយដែលអាចហៅថាជាទីក្រុងវៃឆ្លាត គឺមិនមែនស្ថិតត្រង់ថាមានបចេ្ចកវិទ្យាទំនើប មានភាពជឿនលឿនប៉ុណ្ណានោះទេ ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់ជាងនេះទៅទៀត គឺសុភមង្គលរបស់ប្រជាជន ពោលគឺថាបើប្រជាជនពេញចិត្ត នោះទើបជាទីក្រុងដែលស័ក្តិសមនិងរស់នៅ ។ ត្រង់ចំណុចនេះក្រុងយីនឈួនបានធ្វើការខិតខំមិនតិចទេ ក្រៅពីការបង្កើតសាលអ្នកក្រុងដែលផ្តល់ភាពងាយស្រួលដល់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងការបំពេញទម្រង់ការផ្សេងៗ ក៏បានបង្កើតសួនឧស្សាហកម្មវៃឆ្លាត ដែលបានផ្តល់ឱកាសការងារផង និងបានជួយបណ្តុះបណ្តាលឲ្យពលករចេះប្រើនូវបច្ចេកទេសទំនើបក្នុងការបំពេញការងារទៀតផង ។ ក្នុងពេលទៅទស្សនានៅឯសួនឧស្សាហកម្មវៃឆ្លាត ខ្ញុំបានឃើញពលករគ្រប់រូបអាចប្រើបរិក្ខារថ្មីនិងទំនើបគ្រប់បែបយ៉ាងដោយស្ទាត់ជំនាញ ដែលបង្ហាញពីស្មារតីយកចិត្តទុកដាក់និងការចាប់យកបាននូវបច្ចេកទេសថ្មីក្នុងការបំពេញការងារ ដែលនេះមិនត្រឹមតែផ្តល់នូវប្រាក់ចំណូលសម្រាប់ពួកគេប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបានផ្តល់ជំនាញថ្មីដល់ពួកគេផងដែរ ពិសេសគឺពលករគ្រប់រូបមានកន្លែងស្នាក់នៅដ៏សមរម្យ មានប្រដាប់ប្រដាប្រើប្រាស់គ្រប់សព្វ ស្របតាមស្មារតីដឹកនាំរបស់រដ្ឋាភិបាលដែលចាត់ទុកមនុស្សជាគោល ។  ការច្នៃប្រឌិតថ្មីនូវវិស័យឧស្សាហកម្មរបស់ក្រុងយីនឈួន គឺជាការរួមចំណែកដ៏សំខាន់មួយក្នុងស្ថាបនាទីក្រុងវៃឆ្លាត ព្រោះថា ប្រសិនជាឧស្សាកម្មនៅតែស្ថិតក្នុងសភាពអន់ថយ និងមិនអាចដើរទាន់ការវិវឌ្ឍរីកចម្រើននៃបច្ចេកវិទ្យាទំនើបនោះឡើយ ។    

         តាមគំនិតផ្ទាល់របស់ខ្ញុំ ដែលអាចហៅថាទីក្រុងវៃឆ្លាត គឺមិនត្រឹមតែមានបច្ចេកទេសទំនើប មានឧស្សាហកម្មជឿនលឿន មានទិន្នន័យធំឬអ៊ីនធើណេតបូកនោះទេ អ្វីដែលកាន់តែសំខាន់ជាងនេះទៅទៀតគឺបរិស្ថានដែលសមស្របនឹងការរស់នៅ ។ ដូច្នេះការការពារអេកូ-បរិស្ថានគឺមានភាពចាំបាច់ខ្លាំងសម្រាប់ទីក្រុងមួយដែលវិវឌ្ឍទៅរកទីក្រុងវៃឆ្លាត ។ ក្រុងយីនឈួនស្ថិតនៅតំបន់ភាគពាយ្យដែលសំបូរទៅដោយដីខ្សាច់ មានភាពទន់ខ្សោយខាងអេកូ-បរិស្ថាន បើមិនយកចិត្តទុកដាក់ទេនោះ ដីជាច្រើននឹងក្លាយទៅជាវាលខ្សាច់ សុទ្ធតែជាវាលរហោឋានទៀតផង ។ ការអភិវឌ្ឍអេកូ-ទេសចរណ៍បានក្លាយទៅជាផ្នែកមួយនៃការការពារអេកូ-បរិស្ថានរបស់ក្រុងយីនឈួន ។ ពេលធ្វើដំណើរទៅដល់ឧទ្យានដីសើមជាតិYuehai ជិះទូកកម្សាន្តលើបឹង ទស្សនាពន្លឺភ្លើងពណ៌ពេលរាត្រី នឹងនាំឲ្យយើងទទួលបានបទពិសោធន៍ប្លែកពិសេស ព្រោះថាបឹងស៊ីហ៊ូនេះបីដូចជាគ្រាប់គជ់នៅលើទឹកដីដែលសំបូរទៅដោយវាលខ្សាច់នេះ ។ ដោយឡែក កម្មវិធីអេកូ-ទេសចរណ៍នៅឯកំពង់ចម្លងខ្សាច់លឿន ក៏ជាការរួមចំណែកសំខាន់សម្រាប់ការលើកកម្ពស់មនសិការការពារបរិស្ថានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងតំបន់ក៏ដូចជាទេសចរណ៍ក្រៅតំបន់ផងដែរ ។ ព្រោះនៅទីនេះ យើងនឹងមើលឃើញពីវាលខ្សាច់ដែលអាចឥទ្ធិពលកំបាំងដែលកំពុងលេបត្របាក់ទឹកនិងដីបន្តិចម្តងៗ ដែលជាការពញាក់ស្មារតីយើងឲ្យពិចារណាដល់ការរិះរកវិធីទប់ស្កាត់ទាំងអស់គ្នា ប្រសិនជាមានការចូលរួមពីប្រជាពលរដ្ឋទូទៅ បញ្ហាបរិស្ថាននឹងអាចត្រូវបានដោះស្រាយជាបណ្តើរៗ ។