នេះជារឿងរ៉ាវអំពីការរុករកនិងសាបព្រួសក្តីសង្ឃឹម។
“ ហ្សែនមួយអាចសង្គ្រោះប្រទេសមួយ គ្រាប់ពូជមួយគ្រាប់អាចផ្តល់ផលប្រយោជន៍ដល់ជីវិតរាប់មិនអស់ ” ។ លោក ជុងយ៉ាង(Zhong Yang) សាស្ត្រាចារ្យជីវវិទ្យានៃសកលវិទ្យាល័យហ្វូតាន （Fudan University） របស់ប្រទេសចិន តែងតែលើកឡើងបែបនេះកាលពីលោកនៅមានជីវិត។
តំបន់ខ្ពង់រាបQinghai-Xizang ដ៏ធំល្វឹងល្វើយ ត្រូវគេសម្គាល់ថាជា"តំបន់ហាមឃាត់" នៃការរុករករុក្ខជាតិ។ អ្វីដែលលោក ជុងយ៉ាង ធ្វើគឺបូកសរុបប្រភេទរុក្ខជាតិនៅក្នុងតំបន់ខ្ពង់រាបQinghai-Xizang។
ក្នុងអំឡុងពេល ១៦ ឆ្នាំ លោក ជុងយ៉ាង បាននាំសិស្សរបស់ខ្លួនខិតខំធ្វើដំណើរចម្ងាយជាង ៥ សែនគីឡូម៉ែត្រ ប្រមូលបានគ្រាប់ពូជនៃរុក្ខជាតិជាង១០០០ប្រភេទ ចំនួនជាង ៤០ លានគ្រាប់។ បច្ចុប្បន្ននេះ គ្រាប់ពូជទាំងនេះកំពុងស្តុកនៅក្នុងឃ្លាំងទឹកកក ដែលនឹងរីកលូតលាស់នៅចន្លោះពី៨០ទៅ១២០ឆ្នាំក្រោយ។
យប់មួយនាឆ្នាំ២០១៦ នៅក្រុងឡាសា ភូមិភាគស៊ីហ្សាំង ។ ដូចពេលធម្មតា លោក ជុងយ៉ាងបានលេប ថ្នាំបញ្ចុះសម្ពាធឈាម និងថ្នាំបញ្ចុះជាតិខ្លាញ់ក្នុងឈាមរួចហើយបានបើកកំព្យូរទ័រចាប់ផ្តើមសរសេរលិខិតស្នើសុំទៅតំបន់ស៊ីហ្សាំងដោយស្មគ្រចិត្តជាលើកទីបី ។លោកយល់ឃើញថា តំបន់នោះត្រូវការជាចាំបាច់នូវបុគ្គលិកការអប់រំផ្នែកជីវវិទ្យា។
ការខិតខំធ្វើការនៅតំបន់ខ្ពង់រាបជាយូរខែយូរឆ្នាំបានប៉ះពាល់ខ្លាំងដល់សុខភាពរបស់លោក ជុងយ៉ាង ។ នាថ្ងៃទី២ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៥ លោកស្រាប់តែកើតជំងឺហូរឈាមក្នុងខួរក្បាល ។ចេញពីបន្ទប់ ICUមិនដល់កន្លះឆ្នាំផង ក៏លោកបានលួចទៅស៊ីហ្សាំងធ្វើការទៀត។ លោកបាននិយាយជាមួយភរិយាថា៖ “ ទោះបីខ្ញុំមិននៅ កូនសិស្សក៏នឹងបន្តធ្វើការស្រាវជា្រវទៀត។ ខ្ញុំចង់បណ្តុះបណ្តាលក្រុមបណ្ឌិតជាធនធានមនុស្សជំនាញខ្ពស់សម្រាប់ការងារអភិវឌ្ឍស៊ីហ្សាំង។” ក្រោមការជំរុញរបស់លោក សកលវិទ្យាល័យស៊ីហ្សាំង បានបង្កើតកំណត់ត្រាទីមួយជាច្រើន ជាពិសេសការស្រាវជ្រាវជីវចម្រុះដែលល្បីឈ្មោះលើឆាកអន្តរជាតិ។
នាថ្ងៃទី ២៥ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៧ ពេលជិះឡានធ្វើដំណើរទៅបណ្តុះបណ្តាលមន្ត្រីមកពីតំបន់ជនជាតិភាគតិច លោក ជុងយ៉ាង បានរងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ ជីវិតបានលោកបានបញ្ចប់ក្នុងអាយុ ៥៣ ឆ្នាំ។ សំឡេងរបស់លោកនៅតែស្ថិតនៅក្បែរត្រចៀករបស់អ្នកទាំងឡាយ៖ “ មិនថាជីវិតណាមួយក៏ដោយក៏នឹងត្រូវបញ្ចប់នៅថ្ងៃណាមួយ ក៏ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនដែលភ័យខ្លាចទេ។ សិស្សរបស់ខ្ញុំនឹងបន្តពង្រីកមាគ៌ាវិទ្យាសាស្ត្រ ចំណែកគ្រាប់ពូជដែលយើងខ្ញុំបានប្រមូលទុក នឹងលូតលាសនៅថ្ងៃណាមួយនៅរាប់រយឆ្នាំក្រោយ ចាំដល់ពេលនោះ មិនដឹងថានឹងអាចជួយមនុស្សចំនួនប៉ុន្មានឱ្យសម្រេចក្តីសុបិន៕”
